Het verhaal van collega Yvonne
‘Ik greep mijn kans en liep een dagje mee’
Yvonne Timmermans is medewerker leefplezier bij La Providence. Dit was ze niet altijd. ‘In 2005 begon ik bij de zusters in de refter en werd daarnaast in 2007 voedingsassistente bij het revalidatiehotel. Daarna was ik jarenlang gastvrouw in het restaurant en sinds 2021 medewerker leefplezier.’ Heel wat anders.
Dagje meelopen
‘Ja, dat is inderdaad heel anders. De horeca was echt mijn ding, maar is ook veel lopen. Ik merkte dat ik het fysiek letterlijk steeds lastiger kon bijbenen. Ik dacht: ik werk hier zo graag, maar dit houd ik niet vol tot mijn 67e. Toen ik in 2021 een vacature medewerker leefplezier zag, greep ik mijn kans en vroeg of ik een dagje mocht meelopen. Spannend, want ik was zeer benieuwd of het wel wat voor mij was, werken met mensen met dementie.’
Écht contact
En? ‘Vanaf dag 1 vond ik het geweldig. Het contact met de mensen, je hebt echt de tijd om mensen aandacht te geven. Het is genieten als je merkt dat je écht contact krijgt. Dat kan een glimlach zijn of dat je samen iets gedaan krijgt; de afwas doen of een boterham eten. Ik ga elke dag met bewoners naar buiten, een stukje wandelen in de tuin. Daarna in het restaurant koffiedrinken. Cliënten die willen, nemen deel aan activiteiten, zoals liedjes zingen bij de muziekmiddagen. Je ziet ze genieten.’
Samen aan de afwas
‘Sinds 1 mei vorig jaar werk ik op ons nieuwe Kloosterhof. Daar is het allemaal wat losser, dat bevalt me prima. Wil iemand bijvoorbeeld wat langer slapen? Dat kan. Het is minder gestructureerd, we kijken meer naar de wens van de cliënt. Daarmee is het ook drukker, maar ik vind dat heerlijk. We zijn op Kloosterhof net een huishouden: we doen gezellige dingen samen, eten samen, spelen spelletjes in onze huiskamer en doen samen de afwas. Dat is zo leuk. Ik ga wat vaat wassen en enkele bewoners sluiten spontaan aan met een theedoek om af te drogen. Dat is genieten!’
Ik hoop dat jonge mensen kiezen voor de zorg
‘Veranderingen in de zorg? Ja, die ervaren wij hier ook. Je merkt dat het krap is. Er staan altijd vacatures open voor vaste medewerkers. Ik hoop dus dat er meer handjes bijkomen. Dat jonge mensen kiezen voor de zorg en bij ons in La Providence komen werken. Je moet er toch niet aan denken dat je wegens personeelstekort afdelingen zou moeten sluiten.
Ik werk in ieder geval met veel plezier door hier en wil nog lang niet stoppen. Dit werk geeft me zoveel plezier en voldoening, dit wil ik tot aan mijn pensioen blijven doen.’
