‘Wij zijn hier zo vrij als een vogeltje’

Dat is hoe Jac Mennen, 88 jaar, het leven in La Providence ervaart. ‘Dat klopt, je houdt hier volledig je vrijheid,’ vult zijn vrouw Ria, 86 jaar, aan. Tot twee jaar geleden woonden zij zelfstandig in Hout-Blerick. Tot Jac een herseninfarct kreeg en thuis wonen niet langer de beste keuze bleek. Jac revalideerde in La Providence en inmiddels wonen Ria en Jac in een van de aanleunappartementen. Hoe die overstap was en hoe het hen bevalt? Jac en Ria vertellen erover.

‘We woonden heerlijk in ons huis met grote tuin in Hout-Blerick’, zegt Ria. ‘Tot Jac in het ziekenhuis belandde.’ ‘Ja,’ zegt Jac, ‘de artsen gaven aan dat ik beter in een omgeving kon verblijven waar een beetje op me gelet werd. Zo kwam ik in La Providence terecht.’ ‘Zat ik plots alleen in ons huis, zonder vervoer en zonder Jac. Ik ben toen tijdelijk bij mijn dochter en haar gezin gaan wonen’, vult Ria aan.

We voelen ons hier veilig

Tijdens Jacs revalidatie kwam er een appartement vrij en besloten Jac en Ria samen in La Providence te gaan wonen. ‘Hier voelen we ons veilig’, zegt Jac. ‘Als er wat is, hoeven we maar op een knop te drukken en er komt iemand. Elke dag komt de thuiszorg langs voor mijn medicijnen.’ ‘En we zijn hier samen’, zegt Ria. ‘Dat is zo fijn! Wij horen bij elkaar.’

Best een verandering …

‘Dat was het zeker’, vervolgt Ria. ‘De eerste maanden waren echt niet makkelijk. Alles is anders. Van ons ruime huis met tuin, verhuisden we naar een tweekamerappartement. We hebben echt moeten wennen. En nog steeds is mijn wens een iets grotere kamer, het liefst met balkonnetje. Inmiddels hebben we het hier heel goed naar onze zin. Het is hier superverzorgd, zo’n lief personeel, goed eten, elke dag een viergangenmenu. Als ik zeg dat we in La Providence wonen, zegt iedereen: “daar hoor ik alleen maar goede berichten van”. En dat is ook zo.’ ‘Ja’, vervolgt Jac, ‘het is hier goed, gezellig en je bent toch je eigen baas. Je kunt de hele dag visite ontvangen, bezoek kan mee-eten, je kunt gewoon je eigen dingen doen. Je houdt je vrijheid.’

En de activiteiten hier?

‘Wij doen aan alles mee. We vinden het fijn om onder de mensen te zijn. Er zijn zoveel verschillende activiteiten: dan komt er een kinderkoor zingen, een zeemanskoor, een film. Laatst was er poppenkast waar ook kinderen van kinderopvang ’t Nest bij uitgenodigd waren. Die kinderen joelen, da’s prachtig!’ glundert Jac. ‘De kinderen hadden bloemetjes voor ons meegebracht, zo leuk. Een mooie middag voor de kinderen en voor ons,’ lacht Ria. ‘De Grubbenvorste gemeenschap is echt betrokken bij La Providence. Laatst lag er een bos rozen voor onze deur. Gebracht door de rozenkweker uit Grubbenvorst voor de bewoners van La Providence.  Van de vrijwilligers van ‘Bleumkes vaan Geluk’ ontvingen we een kop en schotel gevuld met bonbons alsattentie. Dat maak je hier ook mee.’

We vervelen ons nooit

‘En de tuin hier. Als het goed weer is, zitten we buiten. Lekker ons krantje lezen op het terras’, zegt Jac. ‘We vervelen ons nooit’, zegt Ria. ‘Als iemand ons uitnodigt, zeggen wij nooit nee. We gaan overal naartoe. Zo zit ik nog lekker op de gym, hier in het dorp. We wandelen naar het dorp, doen daar boodschappen. We hebben, los van de thuiszorg, nog geen zorg nodig.’ ‘En willen we verder weg, dan regelen we een (deel)taxi. Zo kan ik ook nog naar het koor in Blerick waarvan ik al 38 jaar lid ben.’ ‘En ik ga dan mee’, zegt Jac, dan zie ik mijn kameraden en drinken we na de kerkdienst een kop koffie.’

Happy

‘Wij zijn happy op dit appartementje’, zegt Jac. ‘We zitten hier magnifiek. Een aanrader als je gezellig wilt wonen.’ ‘Klopt’, zegt Ria. ‘Thuis is anders natuurlijk, maar als dat niet meer gaat, moet je in La Providence gaan wonen, 100%.’